Populli - Lapidari i Vargjeve për Ismail Qemalin

...Erdhi lajmi i zi për Vlorën 

ullinjtë ulën kurorën 

Shqipëria e la këngën 

se një plag' ju hap në zëmër. 

Shushica vrapin e ndali, 

thonë vdiq 'Smail Qemali. 

Flamurin e mbuloi zia, 

vajton për të zotnë e tija... 

...Kur mbi arqe ku ish Plaku 

u duk ngjyr'e një bajraku... 

ish bajraku Italisë! 

Gjëmoj zër'i djalërisë! 

Na u duk se Plaku vetë 

nëpër heshtje diç na pyet, 

sikur pyeti më përpara 

"Ku ësht'flamuri që vara?" 

...Vlora bëri si e deshi, 

me bajrak të saj'e veshi, 

veshi Plakun me bajrak 

me bajrakun ngjyrë gjak! 

Me një shkab'të zez'në mes, 

dhe i vdekuri që s'vdes 

mori udhën për në Vlorë... 

Mbyllur det' edhe stere 

Kush do pyes? ... edhe përse? 

E kush pyet për Shqipërinë, 

Rreth me male një shketinë 

E pa zë dhe e pa zotë 

Vetëm vlente për një botë 

Që të bënej ndonjë ditë, 

Një thërime një kafshitë 

Për atë e për këtë, 

Vleft'e saja hë për hë, 

Dele dajos........ 

Kur nji ditë, 

Vjen e çfaqet një Profitë; 

Ish njI plak i bardhë borë, 

Nji bajrak me zok në dorë; 

Çan tokë e çan detë 

Si i çan rrufeja retë; 

Edhe zbriti mu atje 

Ku i than nga se për se 

Po atje në atë vëndë, 

Dy të prishurit na mëndë, 

Jo që nuk i than "miserdhe" 

Po i than dhe "shko nga erdhe!" 

Plaku gjorë e plaku mjerë, 

Ku do vejë e ku do bjerë, 

Nëpër erë e nëpër shira 

Nëpër gropa me shëllira? 

Iku ditë e iku natë 

I mungon dhe buk' e thatë; 

Edhe buka i mungonte, 

Vëtan zêmra i valonte. 

Si ish baltë, këmba kridhej, 

Si ish plakë, trupi dridhej, 

Andej ruhej nga armiku, 

Këtej ruhej nga i ligu. 

Mirpo plaku bëri krahë; 

Kaloj male, kaloj brigje, 

Kaloj pellgje të pa vahë, 

Kaloj pyje të pa shtigje 

Syr' i tija një yll shihte 

Dita yllin po e fshihte. 

Plaku iku, iku, iku 

Pas ca dite një mëngjes, 

Kur dëgjon një zë kikiku, 

Një qytet i gjithë u ndes. 

Ish një vend, një vend i lirë 

Që në gjuhën më të mirë 

Që në gjuhën e Asllanit, 

I thon vëndi i jataganit; 

I thon Vlon' e i thon Vlorë 

Ku Shqiponja dy krenorë, 

Gjeti gjithë ata që deshi, 

Djem baroti, djem arbreshi, 

Me besë burri armatosur, 

Trimëri që s'ka të sosur, 

E kush ishte ai plakë? 

E kush ishte ajo flakë? 

Si një yll që është këputur 

Në një arqe brenda futur, 

Na harriti.... Kuje sotë 

Nuk na erdhi si e deshëm, 

Po në dhe se fusëm dotë 

Pra në zêmra do t'a ngjeshim. 

Dhe aty do rroj sa malet 

Shpirti tija nuk do falet 

Nuk do falet po si Dielli, 

Ku bashkohen det e qielli, 

Atje shuhet ashtu duhet, 

Qarko botës zë e muhet; 

Mirpo dielli dhe atëherë, 

Shkrep dhe shtie mbi të tjerë; 

Dielli mbet gjithnjë Diell, 

Kurdoherë me kokë në qiellë, 

Edhe Plaku këtë ditë, 

Si njeri mbaroi jetë 

Mir po Plaku i vërtetë 

Ish Profit dhe mbet Profit; 

Dhe qëndron ashtu si ishë; 

Do mbaj emrin si e kishë; 

Emr'i tija i vërtetë; 

Esht Nëntor njëzet' e tetë.